Bâki Sultânü'ş - şuarâ

Asıl adı Mahmud Abdûbâki olan Bâki ,Divan edebiyatının değerli şairlerinden biridir. 1526'da İstanbul'da doğmuş ve 1600 yılında da İstanbul'da hayata gözlerini yummuştur. Eğitim gördüğü sıralarda edebiyat ve şiire büyük bir tutkuyla bağlanmış ve hocası Mehmed Efendi için yazdığı"Sümbül Kasidesi"ününü arttırmıştır. Şiirleri sayesinde herkesi büyülemiş ve Sultânü'ş - şuarâ(Şairlerin sultanı) olarak anılmaya başlanmıştır. Herkes gibi Bâki'nin ününü duyan Kanuni Sultan Süleyman Bâki'nin yazdığı şiirleri beğenmiş ve Bâki'yi İstanbul'a getirmiştir. Bu sayede sarayda birçok görevde yer almıştır. Kanuni Sultan Süleyman'ın ölümüyle acısını file getirmek için yazdığı şiir ise Kanunî Mersiye'dir. Şiirlerinde geleneklere bağlı kalmış ama şiirde söyleyiş tarzında yenilik yapıp birçok büyük şairin" kaçınılmaz" olarak gördüğü nazım kusurlarından kurtulmayı başarmıştır. Şöhret kazanmış birçok kasidesi olmakla beraber Bâki, her şeyden önce bir gazel şairidir. Gazellerinde hayatın zevklerini ele almış ve insanın fanı ömrünü elinden geldiğince ask, içki, eğlence meclislerindeki zevklerle gününü gün edip değerlendirmesini benimseyen bir felsefeye tercüman olmuştur. Bâki'nin şiirleri manevî ıstırap ve acılar etrafında dönen çağdaşı Fuzûlî'nin şiirlerinden bu yönüyle ayrılmıştır. Bâki'nin şiirlerinde coşkun bir lirizm yoktur. O şiirlerinde duygudan çok akla önem vermiştir. Aşk acısı çekenlerin yüreklerine su serpmiş ve hayatın yaşanmak için olduğunu tekrardan bizlere hatırlatmıştır.
Sevde Günay